İlk kahvemizi içtiğimiz o günü hatırlıyor musun?
Dün gibi değil mi?
An itibariyle dün olsa da..
Türk Kavhesi idi damağının fısıldadığı..
Latte idi muadili,
Eczacı diliyle..
Muadili;
İkamesi olamayacak bir SEN karşımda..
Sevinç nidaları atabileceğim havadisler aldığım;
İçten içe ağladığım çeşitli periyortlar..
Gamzelerin buse buse koktu burnuma..
Öpemedim..
Dokunamadım bile..
Olsun..
Zaman hiç bir şey, zaman her şey diyen bir ben,
Zamana, güvene ihtiyacın olduğunu biliyor..
Peki ya sen?
Nedir hissettiklerin?..
Adını koymak güç değil mi..
Her gün doğan o Güneş gibi değil bu..
Adını koymak, zordur bilirim..
Ve beni tanımıyorken..
Ve seni tanımıyorken..
Ve..
Öyle işte..
Öyle..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder